Historia gminy

Historia gminy

Zgodnie z zapiskami w starej kronice w miejscu dzisiejszych Volfartic znajdowały się dwie siedziby szlacheckie. Podobno były to dwa pałacyki. Jeden stał naprzeciw kościoła, z którym połączony był skórzaną kładką. Legenda mówi, że został zbudowany około 1383 roku. Drugi stał na Głodowym Wzgórzu (Hladový vrch). Kościół, poświęcony św. Piotrowi i Pawłowi,  zbudowany był już w 1336 roku. Po kilku przebudowach, jakie miały miejsce na przestrzeni wieków, uzyskał obecny kształt.
Pierwszym właścicielem posiadłości był Wilhelm z Ilburku, który w 1504 roku sprzedał wszystkie swoje dobra Siegmundowi z Weissbachu, a ten następnie rycerzowi Wolfowi z Weissbachu i jego żonie Ursuli. Pani Ursula po śmierci męża cały majątek przekazała panom z Luticów. Po bitwie pod Białą Górą ich posiadłości zostały skonfiskowane i w 1620 roku przeszły w ręce wielkiego przeora Zakonu Maltańskiego Zdeňka Vratislava z Mírovic, do którego w tym czasie należał też pałac i cała posiadłość w Hornej Libchavie.
Druga, dolna część posiadłości i również górna należały początkowo do Sebastiana z Weissbachu, który później swoją część sprzedał Zygmuntowi Špremberkowi. Jego majątek został także po Białej Górze skonfiskowany i sprzedany pułkownikowi Franciszkowi z Couriers. Zgodnie z prawem dziedziczenia majątek miał przejąć jego syn Franciszek Emanuel, ale jego matka go ubezwłasnowolniła.
W 1718 roku posiadłość kupił Gregor Albert z Horní Police, który całą posiadłość rycerską przekształcił w gospodarstwo rolne. Obie części miejscowości należały do panów z Horní Police aż do 1850 roku, gdy zostały połączone w jedną gminę o nazwie Volfartice. W tym czasie umownie podzielona była na trzy części – górną, średnią i dolną.
Zachowane źródła historyczne mówią o tym, że 21 lipca 1757 roku przejeżdżał tędy pruski królewicz. Na pamiątkę ofiar wojny przeciwko Prusom (1866) związek kombatantów zlecił w 1892 roku budowę pomnika.
Pod koniec XIX wieku w Volfarticach zbudowano szkołę, tzw. pięcioklasówkę. W tym czasie gmina liczyła 1734 mieszkańców, 306 domów i 17 gospodarstw. Rolnictwem trudnili się nieliczni mieszkańcy gminy, 9% należało do stanu kupieckiego i rzemieślniczego, a pozostali byli hutnikami szkła, tokarzami drewna i rogów, dziewiarzami wyrobów z drutu, sieciarzami i metaloplastykami. Cztery stawy dostarczały wody do trzech młynów i jednego tartaku, dającego zatrudnienie wielu mieszkańcom gminy. Warto wspomnieć także wytapialnię i rafinerię pereł spółki Helmich-Štěpán, która eksportowała swoje wyroby za ocean, oraz firmę W.O. Schöbel, która jako jedyna w kraju produkowała giętkie cybuchy do fajek.

Na początku XX wieku na terenie Volfartic na wzgórzu Holý vrch powstał kamieniołom, który od tego czasu przeszedł wiele zmian i obecnie funkcjonuje jako składowisko odpadów.